O ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΦΗΒΟΣ

Γυρνάς το μύλο σα τη γη, μέσα στα χέρια.
Η κάνη, μάτια ενός τυφλού εγωισμού.
Γεμίζεις σφαίρες συναισθήματα μαχαίρια,
και στόχος, όλοι, που σε θέλουνε αλλού.
Κόκορας όπλου, πόσο μοιάζετε να ξέρεις,
περήφανος, ψυχρός, μεταλλικός.
Σκανδάλη – χιούμορ κι εσύ βιάστηκες να φέρεις,
στα δεκατέσσερα, απόφαση φωτός!


Πυροβολείς. μυρίζει η Άνοιξη λουλούδια!
Στο κρόταφο τινάζονται πουλιά!
Βολής απόσταση. Με στίχους και τραγούδια,
ρίχνεις τις σφαίρες σου να κάνεις τη ζημιά!
Ρίχνεις σε τζάμια, σε θρανία, σε παντζούρια,
ποτάμια, θάλασσες οργής σε καρτερούν.
Βουτάς και πέφτεις όπως πέφτουν τ' αγγελούδια,
μα αναδύεις μυρωδιές που αστοχούν!

Λέξεις αντίδρασης, ντροπής, καχυποψίας,
βολές στο πύον στου προσώπου τα σπυριά.
Μεγάλωσες! Στιγμές μιας μαλακίας,
Εγωισμού, σε μαξιλάρι μοναξιάς.
Κόσμος ανήμπορος σε σένα ν' αντιδράσει,
είσαι κυρίαρχος, σου φέρνει πυρετό !
Σ’ ένα – δυο χρόνια η εφηβεία θα περάσει,
και τότε μάγκα μου, θα νοιώσεις παγετό!