ΜΑΝΤΕΙΟ ΧΡΗΣΜΩΝ

Δεν έχω τίποτα να πω , τι μου ζητάτε ;
Δεν έχω τίποτε σπουδαίο να σας πω
Δεν σας ακούω , και την πόρτα μη χτυπάτε ,
να σας ανοίξει πια , κανείς δεν ειν’ εδώ

Πες μας ιέρεια θεά, δωσ’ το χρησμό σου
πόνων μελλούμενα και χρόνων μυστικών
Πες μας ιέρεια, ικέτες στο ναό σου
λέξεις ανθρώπων με τις σκέψεις των Θεών

Θέλετε λόγια , μουσικές , τραγούδια , ήχους ,
έχετε πόνο για τις πλάτες αλλωνών
Θέλετε μύθους με πολλούς κι άλυτους μίτους ,
και σε μαντεία ξενυχτάτε των χρησμών
Ήξεις – αφίξεις πάλι θέλετε ν’ ακούσετε
Μάντιδα δάφνη να μασήσετε θαρρώ
Το βασιλιά – εγωισμό σας για να λούσετε ,
πηγής λαλέουσας να πιείτε το νερό

Πες μας ιέρεια θεά, δωσ’ το χρησμό σου
πόνων μελλούμενα και χρόνων μυστικών
Πες μας ιέρεια, ικέτες στο ναό σου
λέξεις ανθρώπων με τις σκέψεις των Θεών

Ζείτε με λόγια δανεικά , έτσι να ζείτε ,
βγαλμένα κι άπλυτα από σύννεφο καπνού ,
λόγια αλλωνών , γιατί δικά σας δε μπορείτε ,
αυτά ειν’ ιέρειας και χώρου ιερού
Κι όταν τα βράδια μυστικά θα αγαπιέστε ,
ζωής κατάλοιπα σε πόλεμου δεσμό ,
σ’ όλου του κόσμου τα αυτιά θα καταριέστε ,
μια πόρνη ιέρεια που είπε το χρησμό